gallery fammiliar-unfamiliar

Χρίστος Σιμάτος
Φωτογραφία

Εγκαίνια: Πέμπτη 2 Απριλίου 2009 | 20.30

Διάρκεια έκθεσης: 2 Απριλίου - 17 Μαρτίου 2009

ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

Γλύκωνως 4, Δεξαμενή, 106 75 Αθήνα, Τ.:+30 210 7213938
Ωράριο λειτουργίας: Τρίτη-Παρασκευή: 11:00-14:30 & 18:00-21:00
Σαββάτο: 11:00-14:30 - Κυριακή: Κλειστά
e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΜΑΡΙΟΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ / Ζωγράφος, Καθηγητής ΑΣΚΤ

 

The essential is no longer visible
Magdalena Jetelova
από το έργο της « Atlantic Wall » 1995

 

Ο Χρίστος Σιμάτος είναι ένας αθόρυβος νέος καλλιτέχνης, όχι συνεσταλμένος. Απλώς δεν μιλάει πολύ, δρα (πράττει) αθόρυβα βάζει στόχους και τους υλοποιεί εν σιωπή. Με την πρώτη ματιά φαίνεται κλειστός, ερμητικός, απορροφημένος από τις εσωτερικές του αναζητήσεις. Όταν τον γνώρισα λοιπόν, δευτεροετή φοιτητή της ΑΣΚΤ, το 1998, αναζητούσε με επιμονή τον τρόπο να εκφραστεί σε ένα ιδιότυπο ζωγραφικό ιδίωμα. Εσωτερικούς χώρους με σπασμένη προοπτική και μία ή δύο το πολύ αφαιρετικές φιγούρες που «κατοικούσαν» μέσα σε αυτούς τους κατακερματισμένους χώρους σαν σκιές «φάσματα» ζώντων σε στάσεις χαλαρές· ταφικά κελύφη, φτιαγμένα με παχύ πολύχρωμο στρώμα λαδιού, και αχρωμάτιστο καμβά, που περικλείνουν μέσα τους «σκιές» ανθρώπων που έχουν αποδεχθεί το εφήμερο και ατελές της ύπαρξης. Ένας υπαινιγμός για το πλατωνικό σπήλαιο   ή ένα σχόλιο για την τραγωδία της φθαρτότητας; Το ερώτημα εκκρεμεί.

ΤΑΚΗΣ ΚΟΥΜΠΗΣ / Αρχιτέκτων

 

Με μια ανάστροφη κίνηση, η φωτογραφία γίνεται η άλλη όψη της ζωγραφικής, η οποία φέρει πάντα μαζί της αυτό που αναπαριστάνει. Επεξεργάζεται με επιβραδύνσεις, αναιρέσεις, αναβολές, το φωτογραφικό «καμβά» της. Από τους υπόγειους διαδρόμους, που οδηγούν στα εργαστήρια των μεταπτυχιακών σπουδαστών της ΑΣΚΤ, έως τους ερειπωμένους διαδρόμους του Ξενία της Πάρνηθας, οι πολλαπλές λήψεις του Χρίστου Σιμάτου θέτουν εξυπαρχής το ερώτημα της καθαρά υλικής σύστασης της εικόνας μέσα από το πολλαπλό ταυτό της. Τούτες οι φωτογραφίες δεν παίρνονται όταν ένα κλικ ορίσει τη σύλληψη και την εντύπωση, αλλά όταν εκατοντάδες κλικ, υπερτιθέμενα του ιδίου κάδρου, όπως οι χιλιάδες κηλίδες του χρωστήρα, κατασκευάσουν την παν-εικονική, πανοραμική λήψη της ακέραια κλασματικής, θραυσματικής εικόνας. Το ένα είναι το πολλαπλό. 

ΣΟΦΙΑ ΤΖΙΜΑ / Η Αξία, Σάββατο 4 Απριλίου 2009

 

Έκθεση φωτογραφίας του Χρίστου Σιμάτου παρουσιάζεται στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών από τις 2 Απριλίου και μέχρι τις 2 Μαΐου.
Γράφει η Σοφία Τζίμα, ιστορικός τέχνης, για τον Χρίστο Σιμάτο και το έργο του:
Στην πρώτη ατομική έκθεση του Χρίστου Σιμάτου, που παρουσιάζεται από τις 2 Απριλίου έως τις 2 Μαΐου στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, έχουμε την ευκαιρία να δούμε μια νέα προσέγγιση στη θεματική των ερειπίων.
Ο τρόπος με τον οποίο φωτογράφισε το εγκαταλελειμένο «Ξενία» της Πάρνηθας είναι εντυπωσιακός.
Με θέμα έναν εσωτερικό διάδρομο του κτιρίου, ο καλλιτέχνης έχει δημιουργήσει ένα είδος πανοράματος, μια καμπύλωση του χώρου, χρησιμοποιώντας μια δική του τεχνική ψηφιακής αποτύπωσης.
Η υψηλή ανάλυση της φωτογραφίας οδηγεί τον θεατή να προσέξει λεπτομέρειες όπως θραύσματα, σκόνη, ίχνη μπογιάς, ενώ το μγάλο μέγεθος (υ. 1,9 x π. 4 μέτρα) δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι ο τοίχος της γκαλερί είναι μια δίοδος προς το «Ξενία».
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι η ίδια η φωτογραφία έχει θραυσματική μορφή: είναι τυπωμένη σε πλακάκια τα οποία σταδιακά «ανοίγουν» και ενσωματώνονται στον πραγματικό χώρο...

ΝΕΛΛΗ ΑΜΠΡΑΒΑΝΕΛ / Καθημερινή, Σάββατο 11 Απριλίου 2009

 

Το εγκαταλελειμμένο κτίριο έχει μια ιδιαίτερη αύρα. Μέσα στη σιωπή, η φθορά και τα ίχνη μιας περασμένης ζωής χτίζουν πιθανές ιστορίες για έναν ξεχασμένο τόπο. Σε μια εκδρομή στην Πάρνηθα, ένα τέτοιο κτίριο κίνησε αμέσως την προσοχή του καλλιτέχνη Χρίστου Σιμάτου, πρόσφατου αποφοίτου της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Η ανακάλυψη ενός ερειπωμένου παλαιού σανατόριου απέκτησε ιδιαίτερη σημασία για τον καλλιτέχνη, η δουλειά του οποίου συνδέεται με την αναζήτηση και την παρουσία εσωτερικών χώρων και του ίχνους που αφήνει μέσα τους η παρουσία των ανθρώπων.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΙΜΑΤΟΣ

 

Ο εσωτερικός αρχιτεκτονικός χώρος αποτελεί τη θεµατική αυτών των έργων. Ο τοίχος και η πόρτα είναι κάποια από τα στοιχεία που τον οριοθετούν. Τον προσέγγισα σαν αυτόνοµη ύπαρξη, χωρίς να επιδιώκω καµία αναφορά στη λειτουργικότητά του. Η σύνθεση των επιπέδων, η υφή και η µατιέρα που αποκτούν οι διάφορες επιφάνειες από τη φθορά του χρόνου έπαιξαν ιδιαίτερο ρόλο στην επιλογή των θεµάτων. Οι φωτογραφίες, σαν «πορτρέτα» γεωµετρικών συνθέσεων, αποτελούν τη µία µορφή της προβληµατικής. Η δεύτερη είναι οι πανοραµικές εικόνες που επιδιώκουν να καταγράψουν την ατµόσφαιρα των εσωτερικών χώρων, καµπυλώνοντάς τους. Αυτή η ψευδαισθησιακή λειτουργία παραπλανά το ανθρώπινο µάτι, το οποίο δεν µπορεί πρωτογενώς να αναγνωρίσει το χώρο που παρουσιάζεται µπροστά του. Οι φωτογραφίες µπορούν να ιδωθούν από µακριά αλλά και από πολύ κοντά, λόγω της µεγάλης ευκρίνειας και της ανάδειξης των λεπτοµερειών τους.